Duroplasty (inaczej duromery, tworzywa termoutwardzalne) składają się, po ich utwardzeniu, z cząsteczek połączonych wiązaniami chemicznymi, które do zakresu nieco poniżej temperatury ich rozkładu zachowują sztywność oraz wysoki moduł sprężystości. Ich utwardzenie jest nieodwracalne. Wykazują one dużą stabilność kształtu. Wiele z nich określa się jako reaktywne żywice utwardzalne, ponieważ wymagają one do utwardzenia zastosowania substancji niezbędnej do przeprowadzenia reakcji chemicznej (utwardzacza, przyspieszacza, czynnika sieciującego).

Duroplasty przetwarzane są niemal wyłącznie z zastosowaniem wypełniaczy oraz komponentów wzmacniających, dzięki którym możliwe jest uzyskanie dobrych, wymaganych właściwości. Duroplasty są oferowane na rynku głównie w dwóch postaciach, jako gotowe tłoczywo, wstępnie usieciowane, wraz z dodatkami wypełniaczy oraz (lub) powodującymi wzmocnienie tworzywa, w następstwie czego pod wpływem temperatury przechodzą one w stan ostatecznie utwardzony. Drugą formą są żywice reaktywne, oferowane najczęściej w postaci płynnej, do których wypełniacze oraz komponenty wzmacniające dodać należy we własnym zakresie. Żywice reaktywne ulegają utwardzeniu zarówno pod wpływem energii cieplnej, jak też katalitycznie, w temperaturze pokojowej.

Do najczęściej stosowanych obecnie technologii przetwórstwa należy zaliczyć wtryskiwanie (zimne tłoczywo jest wtryskiwane do gorącej formy w której ulega utwardzeniu) oraz prasowanie. Poza tym stosowane są również: prasowanie warstwowe, laminowanie, wytłaczanie, wyciąganie, odlewanie, wtryskiwanie reaktywne oraz metoda nakładania ręcznego.

Do głównych właściwości duroplastów zalicza się:

• dużą stabilność cieplną kształtu, którą można polepszyć poprzez zastosowanie nieorganicznych dodatków wzmacniających
• dużą sztywność i tym samym wysoki moduł sprężystości (E)
• dużą wytrzymałość mechaniczną, przy czym duży wpływ na udarność ma rodzaj oraz zawartość użytego materiału wzmacniającego
• dobre właściwości elektryczne
• bardzo dobrą odporność na działanie warunków atmosferycznych
• brak możliwości zgrzewania
• stosunkowo duży skurcz przetwórczy dla typów nie wzmocnionych